skip to Main Content

10 vragen aan… Nelleke Noordervliet

10 Vragen Aan... Nelleke Noordervliet

Nelleke Noordervliet (75) is een vermaard schrijfster. In 1987 debuteerde ze met ‘Tine of de dalen waar het leven woont’. Nelleke houdt van lezen en wandelen en wordt er vrolijk van om haar kleinkinderen te zien spelen. En ze speelt graag mee. Wat houdt haar nog meer bezig? CITY stelde Nelleke tien vragen…

‘Terloops – Wat er werkelijk is’ is jouw laatste boek. Waarover gaat het?

,,Het is een klein boekje, in een serie die bij van Oorschot verschijnt. Het gaat over een wandeling. Bij Van Oorschot hebben ze een paar schrijvers gevraagd een wandeling te beschrijven, binnenland of buitenland, en mij hebben ze dat ook gevraagd. En ik beschrijf een paar wandelingen in Beara in Ierland, waar ik een vakantiehuis heb.”

Hoe ben je daar terechtgekomen?

,,Mijn man en ik hadden al langer de wens om in het Zuidwesten van Ierland een huis te huren, om rond te kijken en te werken. We vonden het daar zo prachtig, mooi en magisch dat we besloten er een huis te kopen. We verblijven daar drie keer per jaar een paar weken, nu in coronatijd niet, want in Ierland is de lockdown nog veel strenger dan hier.”

Je bent een geboren Rotterdamse, maar woont in Amsterdam. Waarom?

,,Het leven heeft me hiernaartoe gebracht. Mijn man is van oorsprong Amsterdammer. Het leuke van de stad is dat alles binnen handbereik is. We lopen naar het centrum, naar het Leidseplein, naar Noord. De stad is op menselijke maat gebouwd. Zoals hij in de zeventiende eeuw was, zo is hij eigenlijk nog steeds. Ik hoop wel dat ze het vervelende toerisme, waar we in deze tcoronaperiode van bevrijd zijn, buiten de deur houden. Toeristen zijn welkom, maar niet het zuip- en blowtoerisme.”

Hoe was het om in Rotterdam op te groeien?

,,Heel prettig. Ik woonde in Crooswijk. Later zijn we meer naar een kinderrijke arbeidersbuurt noordelijker in de stad verhuisd. Omdat we toen nog niet zo mobiel waren, wist ik bij wijze van spreken niet eens dat er ook grote villawijken waren. Waar mensen met grote huizen met veel grond eromheen woonden. Dus het was een heel prettige manier van opgroeien in een ouderwetse stadswijk met veel kinderen. Het was goed en beschermd opgroeien.”

Wat is jouw dierbaarste jeugdherinnering?

,,Dat mijn vader, mijn zus en ik op vakantie gingen met de fiets naar Driebergen. We gingen haast nooit op vakantie. Ik was toen tien of elf en vond het een feest. Ook genoot ik van het schaatsen met mijn vader op de Bergse plassen.”

Je ging als eerste in de familie naar het gymnasium, hoe heb je dat ervaren?

,,Dan treed je voor het eerst buiten je eigen kring. Ik merkte al snel dat ik goed moest opletten. In die zin dat ik erachter moest zien te komen hoe de nieuwe mensen met wie ik in aanraking kwam communiceerden. Ik moest me aanpassen.”

Heb je altijd schrijver willen worden?

,,Ik heb als kind veel gelezen, maar er nooit bij stilgestaan dat het schrijversvak mogelijk was. Daarom ben ik eerst het onderwijs ingegaan. Later ben ik zelf gaan proberen te schrijven. Als ik geen schrijver was geworden, was ik zeker docent Nederlands gebleven. Ik vind dat een prachtig vak.”

Wat trekt je aan in historische romans?

,,Ik houd van geschiedenis. Ik stel mij graag voor hoe mensen vroeger hebben geleefd. Is de liefde hetzelfde als dat het nu is? Ik denk overigens van wel. Maar als een geliefde ver weg was, konden ze niet even snel een praatje aanknopen. Dus werden er heel lange brieven geschreven. Zelf schrijf ik haast nooit brieven…”

Baart het je zorgen dat mensen steeds minder lezen?

,,Jazeker. Zelf heb ik veel gelezen en ik lees nog steeds veel. Ik vind dat je door te lezen een betere kijk krijgt op de complexiteit van de wereld en van mensen. Je wordt er een wijzer mens van en hebt dingen sneller door. Ook ontwikkel je je leesvaardigheden, wat je wereld verbreedt. Bij sommige jongeren zie je nu dat hun wereld erg beperkt is.”

Nederland is een topland omdat…

,,Wij onze mening kunnen uiten en onze rechten nog gewaarborgd zijn. Maar de vrijheid van meningsuiting staat onder druk. Sommige mensen plegen zelfcensuur uit angst. Als ik mezelf daarin beperk dan wil ik dat doen uit vriendschap. Niet uit angst.”

Lees ook:

10 vragen aan… Janine Abbring

Back To Top
Zoeken