10 vragen aan… Gijs Rademaker

Dagelijks peilt Gijs Rademaker (42) voor actualiteitenprogramma EenVandaag de mening van Nederland. Tot zijn eigen verrassing kwam hij vóór de camera te staan. Het was een succes.Tot hij een burnout kreeg. CITY stelt opiniepeiler en gezinsman Gijs Rademaker tien vragen …

Je studeerde journalistiek, een bewuste keuze?

,,Ja. Op mijn vijftiende keek ik al naar actualiteitenrubriek Netwerk. Later kwam ik zelf bij dat programma te werken.”

Hoe ben je voor de camera beland?

,,Tot 2010 werd er vooral met graphics gewerkt. Dan kreeg je drie grafieken te zien, en wist je bij grafiek drie niet meer wat grafiek een was. Op een gegeven moment werd bedacht dat iemand
op beeld die grafieken lading en duiding moest geven. Iedereen keek naar mij. Ik was doodsbenauwd. Maar we deden een test en dat beviel. Ik heb de testtapes wel eerst naar de directies van AVRO en TROS gestuurd, zodat ze niet verrast zouden zijn als ze me op beeld zagen.”

Al elf jaar ben je het ge­zicht van het opiniepanel. Wat maakt deze job zo leuk?

,,De afwisseling. De ene week gaat het over het draagvlak voor een nieuw kabinet en de andere keer gaat over iets heel fundamenteels als je kind vaccineren. Het mooie is dat wij zo groot zijn. We bereiken anderhalf miljoen mensen per dag. We laten de mening van de zwijgende meerderheid horen. Soms zetten we iets op scherp, soms nuanceren we …”

Is er druk om een goede peiling af te leveren?

,,Ja. Die voel ik elke dag. Dat is goed, want druk geeft ver­antwoordelijkheidsbesef. Wat ik soms lastig vind, is dat er vanuit sociale media ongefun­deerde kritiek komt. Dan wordt geroepen dat we fake news zijn of staatstelevisie. Of dat we een eigen agenda hebben. Maar we zijn volstrekt onaf­hankelijk. Niemand bepaalt wat voor vragen ik stel of hoe ik mijn items breng.”

Welke peiling heeft je het meest geraakt?

,,De peiling onder Syrische vluchtelingen. Daarvoor heb ik zes vluchtelingen gesproken en hen de toch vaak pijnlijke vragen voorgelegd die veel Nederlanders hadden. Dan krijgen cijfers een heel andere lading. Er vloeiden tranen. Dat is een van de mooiste uitzen­dingen die ik heb gemaakt.”

Je bent getrouwd en hebt drie kinderen. Ben je een echte familieman?

,,Zeker! Ik lees elke avond voor tenzij ik een uitzending heb. Het voorlezen is het hoogte­punt van de dag. Voor de kinderen, maar ook voor mij. We lezen van alles. Laatst heb ik In de Ban van de Ring nog voorgelezen, mijn favoriete boek.”

Zeven jaar geleden heb je een burn-out gehad. Je bent daarna gaan teke­nen, tuinieren, hockeyen en bouwplaten maken. Doe je dat nog steeds?

,,Ik maak geen bouwplaten meer, maar de rest doe ik nog wel. Ik heb door mijn burn-out moeten leren dingen echt voor mezelf te gaan doen. De dino(pod)cast die ik maak is daar een voor­beeld van. Ik deel het met mijn gezin en die vinden het leuk. Maar ik doe het voor niemand anders dan mezelf. En zelfs bij de podcast moet ik erop letten dat het niet een te groot project wordt waardoor het een verplichting wordt. Het zit soms op het randje. Verder lees ik veel om tot rust te komen.”

Over die Dinocast. Wat fascineert je zo aan dinosauriërs?

,,Het begon ooit, zoals bij ieder kind, omdat het monsterlijke grootheden waren met gigantische klauwen, kammen en bekken. Als je een jaar of acht wordt, verandert dat. Dan wordt het echt een fascina­tie. Dit zijn dieren die echt geleefd hebben. Dat vind ik het magische eraan.”

Wat is jouw mooiste jeugdherinnering en welke herinnering wil je heel graag nog creëren?

,,De Alpenvakanties met mijn ouders. Mijn vader vatte het plan op om met een oldtimer Volvo Amazone de Franse Alpen in te kachelen. We hebben toen op menig bergpas met kokende motor gestaan. Maar de ervaring was geweldig. De bloemen­geuren en de weidsheid van de Alpen zijn me altijd bij­gebleven. Ik wil die ervaring graag ook een keer aan mijn kinderen geven, als ik ooit een auto heb. Die ervaringen met de kracht van de natuur komen in de Dinocast soms nog terug. Welke herinne­ring ik nog zou willen? Ik zou heel graag een keer willen meedoen aan Wie is de Mol. De magie van dat program­ma … Ik zou het heel graag een keer willen ervaren.”

Wat weet het grote het grote publiek niet van jou?

,,Voor elke grote of belangrij­ke uitzending koop ik een kleine chocoladereep die ik pas na de uitzending in de taxi of op de fiets opeet. Ik had ooit een reep over na een belangrijke uitzending. Toen ik hem opat was het op dat moment zo lekker ..! Dat is erin gebleven.”

Lees ook…

10 vragen aan… Francine Oomen